Syndrom TOFI i Syndrom FOTI – czym są i jak wpływają na zdrowie?

Syndrom TOFI (Thin Outside Fat Inside – szczupły zewnętrznie, otyły wewnętrznie) i FOTI (Fat Outside Thin Inside – otyły zewnętrznie, szczupły wewnętrznie) to terminy opisujące rozmieszczenie tkanki tłuszczowej. Co należy o nich wiedzieć w praktyce dietetycznej?

TOFI, FOTI – co to takiego?

W syndromie TOFI zauważa się gromadzenie małej ilości tkanki podskórnej. Tłuszcz, który gromadzą osoby z tym fenotypem, ukryty jest w białej tkance tłuszczowej, otaczającej najważniejsze narządy. Warto podkreślić, że tkanka tłuszczowa trzewna i podskórna różnią się nie tylko pod względem struktury, ale także funkcji. Tkanka tłuszczowa trzewna ma znacznie większą aktywność metaboliczną – jej wzrost przyczynia się do powstawania m.in. insulinooporności czy nadciśnienia tętniczego.

U osób z syndromem FOTI tkanka tłuszczowa odkłada się głównie podskórnie, przy zachowaniu prawidłowej zawartości tkanki tłuszczowej trzewnej. Mimo otyłości osoby takie zwykle nie cierpią na zaburzenia metaboliczne. Szacuje się, że syndrom ten występuje u około 20% osób otyłych.

Jak rozpoznać TOFI i FOTI?

Osoby z syndromem FOTI zwykle są otyłe już od dziecka, co może być pomocną wskazówką w trakcie diagnozy. Wśród metod diagnostycznych można wymienić:

  • DEXA (dual-energy X-ray absorptiometry),
  • MRI (magnestic resonance imaging),
  • metodę impedancji bioelektrycznej,
  • pomiar obwodu talii.

Badania DEXA i MRI są coraz częściej używane i zapewniają dużą dokładność. Wiarygodność metody impedancji bioelektrycznej zależy od jakości urządzenia i właściwego przygotowania pacjenta. Obwód w talii dostarcza informacji na temat ilości tłuszczu trzewnego. Jeśli chodzi o wskaźnik BMI (body mass index), to może być on mylący. Osoby z TOFI mogą mieć prawidłowy lub niski BMI, ale wysoki poziom tłuszczu trzewnego i na odwrót u osób z FOTI.

Jak wdrożyć wiedzę o TOFI i FOTI w praktyce dietetycznej?

  • używaj narzędzi takich jak analiza składu masy ciała i pomiar obwodu talii, pozwoli to lepiej ocenić rozmieszczenie tkanki tłuszczowej,
  • wyjaśnij pacjentowi różnice między tkanką tłuszczową trzewną i podskórną,
  • twórz indywidualne plany dietetyczne, uwzględniające preferencje pacjenta i potrzeby związane z redukcją tkanki tłuszczowej trzewnej lub podskórnej,
  • zachęcaj do zmiany nawyków na zdrowsze i przedstaw korzyści ze zmiany stylu życia.

źródło: dietetycy.org.pl