10 maja Naczelna Izba Lekarska opublikowała swoje stanowisko w sprawie projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia zmieniającego rozporządzenie w sprawie recept.
Można w nim przeczytać, iż NIL popiera proponowane w projekcie rozporządzenia zmiany.
“Na poparcie zasługuje projektowana zmiana § 8 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie recept, w myśl której, gdy na recepcie nie wpisano sposobu dawkowania lub wpisano go w sposób nieczytelny, błędny lub niezgodny z art. 96a ustawy Prawo farmaceutyczne, możliwe będzie wydanie ilości produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego do czterech najmniejszych opakowań, (obecnie jest dwóch) określonych w wykazie refundowanych leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych – w przypadku produktu, środka lub wyrobu podlegającego refundacji, albo do czterech (obecnie jest w dwóch) najmniejszych opakowaniach dostępnych w obrocie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Występujące obecnie trudności w prawidłowym określeniu w niektórych przypadkach sposobu dawkowania, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie recept, tj. podaniu na recepcie zarówno informacji o liczbie jednostek dawkowania, jak i częstotliwości ich stosowania, nie powinny stwarzać dla pacjenta nadmiernej bariery w dostępie do uzyskania odpowiedniej ilości przepisanego leku.
Na aprobatę zasługuje także zmiana w § 8 ust. 1 pkt 4a rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie recept, która dotyczy produktów leczniczych, w tym leków recepturowych, do stosowania zewnętrznego na skórę. Zasadne jest przewidziane w projekcie rozporządzenia wydanie pacjentowi całej ilości przepisanego leku do stosowania zewnętrznego na skórę, pomimo nieokreślenia na recepcie sposobu jego dawkowania, pod warunkiem określenia na tej recepcie częstotliwości stosowania tego leku. Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej uważa, że należy jedynie zmienić brzmienie tego przepisu w ten sposób, że zamiast określenia „osoba wydająca może wydać całą ilość przepisaną na recepcie”, które sugeruje, że wydanie leku jest pozostawione dowolności farmaceuty, należy użyć określenia: „osoba wydająca wydaje całą ilość przepisaną na recepcie”. Jeśli lekarz lub inna osoba uprawniona do wystawienia recepty wskazała w jej treści częstotliwość stosowania i określiła ilość leku, to pacjent powinien zawsze otrzymać ustaloną na ten sposób ilość leku.
Odnośnie do projektowanej zmiany § 8 ust. 3 rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie recept, Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej uznaje, że jej przyjęcie jest zasadne. Obecnie przy wyliczeniach w zakresie ilości leku do wydania pacjentowi dokonywanych przez Platformę P1, uwzględniających wskazane na recepcie: okres kuracji, sposób dawkowania i ilość opakowań, rozbieżności między ilością leku zaordynowaną a wyliczoną w oparciu o kryteria algorytmu powodują, że pacjent otrzymuje zmniejszoną ilość leku. W ordynacji lekowej nie chodzi o to, aby pacjent otrzymał lek w ilości niewystarczającej na przeprowadzenie zaleconej przez lekarza terapii. Należy zatem poprzeć rozwiązanie, w myśl którego w razie gdy z liczby, wielkości opakowań, liczby jednostek dawkowania i sposobu dawkowania podanego na recepcie wynikają różne ilości produktu leczniczego, osoba wydająca będzie wydawała ilość największą. Przyjęcie takiego rozwiązania – korzystnego dla pacjentów – powoduje jednak, że w ramach procesu legislacyjnego Ministerstwo Zdrowia powinno jednoznacznie wskazać, że wprowadzenie tego rozwiązania nie będzie się wiązało z możliwością nałożenia dla lekarzy jako preskryprorów kary umownej na podstawie
§ 31 ust. 1 pkt 3 załącznika do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Przepis ten stanowi, że w przypadku wystawienia recepty na leki, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyroby medyczne objęte refundacją w przypadku braku zasadności ordynowania leku, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyrobu medycznego w danym wskazaniu – dyrektor oddziału NFZ może nałożyć na świadczeniodawcę karę umowną w kwocie stanowiącej równowartość kwoty refundacji cen tych leków. Samorząd lekarski podkreśla, że różnice w ilości leku wynikające z algorytmu obliczania uwzględniającego sposób dawkowania, ilość opakowań i okres kuracji nie mogą być traktowane jako brak zasadności ordynowania leku przez lekarza uzasadniającego nakładanie kar umownych.”
źródło: NIL
